Dag volgers van dit blog!
Nieuwe blogs zullen voortaan te vinden zijn op www.de-hullu.nl/blog.
Bedankt voor het volgen van dit blog en hopelijk tot ziens op de andere (bedrijfs)site, die in de loop van het jaar wat zal worden aangepast aan de nieuwe (werk)situatie.
Hartelijke groet,
Ondine
Topaz en Activite, twee zorgorganisaties in de omgeving Leiden, organiseren voor de 6e maal een korte vakantie/cursusweek voor echtparen, waarvan één partner de eerste verschijnselen van dementie heeft.
Er zijn activiteiten voor de echtparen samen, maar ook informatieve workshops voor de 'gezonde' partners (o.a. van een ergotherapeut, een fysiotherapeut en een geestelijk verzorger), terwijl de anderen een spel doen, knutselen, wandelen, bij de koeien kijken of wat ook maar aan de orde is.
In deze week mag ik een dik uur aan de slag met de hele groep van 6 echtparen.
Het is natuurlijk nooit vooraf te voorspellen hoe de groep is samengesteld en hoe ze allemaal zullen reageren. Ik voel me dan ook bijna een 'stand-up comedian' die iets moet doen met de reacties uit het publiek.
Mijn aandeel is aan het einde van de woensdagmiddag, als iedereen alweer enige uren heeft gezeten en ook een beetje melig wordt, zo halverwege de week en tegen borreltijd!
 |
| 'Japie' *) |
Bij mij geen PowerPoint presentatie of diepgaande gesprekken, maar aan de slag: wat bewegen, een beetje vertellen over bewegen en over de wervelkolom, oefenen met opstaan, gaan zitten en elkaar helpen bij die activiteit. Dan komen er altijd wat vragen en komen tips aan de orde over bijvoorbeeld uit de auto stappen of het gebruik van glad materiaal bij het aantrekken van schoenen, een jas of een trui.
Ik trof een zeer actieve en fitte groep aan. Er werd verteld dat vrijwel iedereen wel elke dag wandelde of fietste!
Het werd dus een interactief geheel, met veel vragen en opmerkingen, vrolijkheid, grapjes over en weer en er werd enthousiast mee gedaan met oefenen. De vragen gingen over de houding op een racefiets (!!!) en of fietsen beter was dan wandelen. Toch was iedereen ook blij met de simpele oefeningen op de stoel, zoals appels plukken, uitrekken, benen strekken en rondjes draaien in de enkels.
Na afloop waren er nog een paar leuke gesprekken. De hele week wordt als zeer zinvol ervaren en mijn workshop was, zo werd gezegd 'erg interessant' en 'zo ontspannen'. Zo kon ik ook na deze 6e editie weer tevreden naar huis rijden.
*) Japie is de wervelkolom die al sinds 1994 heel veel met mij mee heeft gereisd. Hij valt bijna van ellende uit elkaar en zijn 'zenuwen en ruggenmerg' zijn verteerd. Maar... zolang ik nog dit soort dingen kan doen, mag Japie nog gezellig mee!
Enkele online stappen en dan...
MAAR: hoe fantastisch is het dat ik 'bij leven en welzijn' nog volop kan werken en een pensioen kan en mag aanvragen?
Rondneuzend op de site van het pensioenfonds vond ik nog dit overzicht van alle werkgevers waar ik pensioen opbouwde voor ik als ZZPer verder ging. Leuk om dit zo op een rijtje te zien.
De laatste weken kwam het er door allerlei andere zaken en het vaak onaangename weer niet van om - wat wandelingen betreft - buiten de begaande paden te treden. Maar er zijn ook andere paden te bewandelen.
Ik was zoekende: straks, als ik met pensioen ben, maak ik geen onderdeel meer uit van alle systemen in de organisaties die mijn opdrachtgevers zijn. Mijn werk en alle formele en informele en vaak inspirerende contacten ga ik missen. Maar ik wil wel graag mijn kennis en ervaring waar mogelijk inzetten om ‘zorg’ in de ruimste zin van het woord te helpen verbeteren. Ook wil ik mij laten inspireren door anderen en hopelijk is dat dan ook wederzijds.
In de loop
van 2022 kwam ik in contact met Sacha Simons, de oprichtster van Zorgdragers
(www.zorgdragers.nl). Zij verteld mij
het één en ander en nodigde me uit voor een nadere kennismaking bij een
bijeenkomst. Online en ‘live’ leerde ik zo een aantal Zorgdragers kennen.
Eén van de Zorgdragers, Saskia Danen, startte in datzelfde jaar met de Dementie Academie Online en na korte tijd was ik lid van deze Community met o.a. de taak om andere fysiotherapeuten die zich zullen aanmelden welkom te heten en daarmee – indien aan de orde - vakinhoudelijk te communiceren. (https://dementieacademie.online/)
In de tussentijd zag een nieuwe tak van Zorgdragers het levenslicht: Voluit leven met dementie. Omdat deelname aan zowel Zorgdragers als aan dit netwerk een beetje te veel van het goede zou zijn en ik het nieuwe initiatief graag wilde helpen opstarten, sloot ik me daarbij aan.
Nu zijn we
een aantal maanden verder en heb ik:
Dit
wandelpad bevalt me wel en geeft mij het idee, dat ik ook na mijn pensionering deel
kan uitmaken van een netwerk, waar ik gezien en gehoord word en waar mijn werk-
en levenservaring kunnen bijdragen aan verdere ontwikkelingen van mijzelf, van
anderen en van ‘Zorg’.
Nadat ik had bedacht dat ik wel meer en verder wilde wandelen, ben ik de afstanden gaan vergroten. Jarenlang liep ik min of meer de zelfde rondjes door de duinen en over het strand, in verschillende richtingen en op diverse manieren gecombineerd, maar eigenlijk altijd hetzelfde. Maar als je even wat verder kijkt, ontdek je van alles.
Op één van mijn tochtjes richting Wassenaar kwam ik dan eindelijk eens echt langs de anti-tankwal (onderdeel van de Atlantikwall) in de duinen tussen Katwijk en Wassenaar. Eerst dacht ik dat het alleen een paar kleine stukjes overgebleven beton waren. Maar een volgende keer zag ik een hele strook.
We passeerden enkele grote grazers en pasten daardoor de route wat aan. Toen maar doorgelopen naar de meest noordelijke strandovergang van Wassenaar en daar vandaan met de storm in de rug over het strand terug naar Katwijk. Dat waren weer dik 10 kilometers!
De laatste weken wandelden Amy en ik aardige afstanden: door het bos, over de heide, over het strand, in de duinen en in weer en wind: regen, zon en storm...
Het was steeds genieten van mooie natuurfenomenen, rust, de stilte door het ontbreken van vuurwerk, de uitdaging van nieuwe wegen of het 'gedachteloos' lopen langs bekende wegen.
Soms klimmen en klauteren, soms bijna rennen met de storm in de rug of zwoegen met de wind tegen...
Amy rent de afstand minimaal driemaal en blijft tot het laatst vrolijk en enthousiast. Alleen thuis beweegt ze bijna niet meer, tenzij... er toch nog vuurwerkknallen zijn!
Zo trainen we een beetje voor langere afstanden en houden - gecombineerd met tweemaal per week de sportschool - de conditie op peil.
Het werkt verslavend...
